Zaburzenia mięśniowo – szkieletowe należą do grupy najczęściej występujących schorzeń na świecie. W głównej mierze przypadki dotyczą bólu kręgosłupa oraz dolegliwości związanych ze ścięgnami mięśni rąk i nóg. Od lat z powodzeniem, oprócz leczenia farmakologicznego i operacji chirurgicznych, stosuje się również nieinwazyjne metody fizykoterapeutyczne. Jedną z wiodących terapii stosowanych u pacjentów, którym ból uniemożliwia codziennie funkcjonowanie, jest terapia wykorzystująca laser wysokoenergetyczny. Jakie korzyści płyną z laseroterapii? Jakie dolegliwośći łagodzi? Czy każdy może zastosować laser wysokoenergetyczny?

Cele i zalety terapii wykorzystującej laser wysokoenergetyczny

Głównym celem laseroterapii, jest uśmierzenie bólu w obszarze, w którym wystąpiły patologie na tle szkieletowo - mięśniowym lub nerwowym. Zastosowanie tego rodzaju terapii wykazuje wysoką skuteczność w leczeniu szerokiego zakresu schorzeń, od urazów mięśni i ścięgien po zwyrodnieniowe choroby stawów. Laser wysokoenergetyczny nie tylko zmniejsza uwrażliwienie nerwów, ale także stymuluje organizm do wydzielania endorfin, nazywanych „hormonami szczęścia”, co dodatkowo wpływa na złagodzenie dolegliwości. Światło lasera głęboko penetruje tkanki, prowadząc do rozmnażania i wzrostu komórek. W efekcie, proces regeneracyjny więzadeł, ścięgien i mięśni, następuje znacznie szybciej. Laseroterapia doskonale sprawdza się również w powstrzymywaniu bliznowacenia uszkodzonych tkanek, powstałych w wyniku urazów, oparzeń czy operacji. Laser wysokoenergetyczny, dzięki swym właściwościom do rozszerzania tętnic i żył, jest także wykorzystywany do wygaszania bolesnych punktów spustowych. Niewątpliwą zaletą takiego rodzaju leczennia jest efekt natychmiastowej ulgi po wykonanym zabiegu.

Przeciwwskazania do wdrożenia leczenia poprzez laser wysokoenergetyczny

Pomimo sukcesów laseroterapii w leczeniu takich schorzeń jak: rwa ramienna, uszkodzenie łąkotek, lumbalgia, zapalenie stawów, atletyczna przepuklina, ostroga piętowa czy neuralgia nerwu międzyżebrowego, nie każdy pacjent może poddać się takiej terapii. Wykluczone jest użycie lasera u chorych z nowotworami, u osób z niewydolnością krążenia i arytmią, epileptyków, diabetyków z nieunormowaną glikemią, a także u kobiet w ciąży. By poddać się zabiegowi, pacjent nie może przechodzić infekcji bakteryjnych ani gorączkować. Laseroterapia nie może być zastosowana również w przypadku ran otwartych czy też zaburzeń czucia w miejscu poddanemu terapii. Pewnym ograniczeniom objęte są też miejsca, na które kieruje się laser wysokoenergetyczny. Na ekspozycje lasera wyklucza się między innymi miejsca takie jak: okolice podbrzusza u kobiet w trakcie menstruacji, gruczoły, miejsca z wszczepionymi implantami, powierzchnie ciała posmarowane kosmetykami lub maściami leczniczymi, miejsca, w których zastosowano wcześniej inne terapie zwiększające temperaturę (np. zabieg nagrzewania poprzez pole elektromagnetyczne, terapia ultradźwiękami). Laser wysokoenergetyczny nie może być zastosowany na wytatuowanych częściach ciała.